اگر یکپارچگی آناتومیکی و عملکردی زخم به موقع و منظم ترمیم شود ، این زخم ها، زخم های حاد هستند. به عنوان مثال، زخم برش جراحی.
اگر زخم به موقع بهبود نیابد ، یعنی اگر زخم در دوره التهاب و یا تکثیر بماند زخم مزمن نامیده می شود.
زخم فشاری، آسیب موضعی پوست و / یا زیر پوستی ، معمولاً در برآمدگی استخوان ، به تنهایی یا همراه با فشار ایجاد می شود.
پای دیابتی، اختلال در اعصاب و عروق پاها به دلیل بیماری دیابت است. در نتیجه تضعیف سیستم ایمنی بدن با بروز زخم های باز که بهبود نمی یابد ، گانگرن و عفونت های میکروبی شدید در پا تشکیل می شود.
زخم های وریدی به دلیل اختلال در گردش خون رگ های پا ، معمولاً در اطراف مچ پا و پا ایجاد می شوند. همچنین به عنوان زخم واریس شناخته می شود. این زخم ها معمولاً بسیار سخت بهبود می یابند و ممکن است عود کنند.
به زخم هایی که در افرادی که به هر دلیلی تحرک ندارند (مانند افسردگی ، وزن اضافی و …) و بیمارانی (کما ، بیماران فلج ، بیماران مبتلا به سرطان مرحله آخر) که به مدت طولانی وابسته به بستر هستند تشکیل می شود زخم بستر یا زخم فشاری گفته می شود. با مراقبت خوب از بیمار و پوست می توان از زخم بستر جلوگیری کرد. اگر زخم تشکیل شود ، می تواند با مراقبت حرفه ای بهبود یابد.
پوزیشن دادن به بیمار ( خوابیدن بیمار به سمت راست ، سمت چپ) بسیار مهم است. تغذیه مناسب و متعادل با پروتئین فراوان هم برای جلوگیری از زخم و هم برای بستن سریع زخم های باز بسیار مهم است. تمیز کردن و مراقبت از پوست باید با احتیاط انجام شود.
پوست نباید خیلی خشک یا مرطوب باشد. بیمار وابسته به بستر باید یک بار در روز برای یکپارچگی پوست و خطر ابتلا به زخم بستر ارزیابی شود.
به محض شروع قرمزی ، باید اقدامات احتیاطی انجام شود. اگر در مرحله قرمزی مداخله نکنید ، ممکن است زخم های بیشتری ایجاد شود ، لطفا جهت کسب اطلاعات بیشتر ، آموزش و نگهداری با ما تماس بگیرید.